Yaygın Anksiyete Bozukluğu ve Ergenlik Devri
Anksiyete erken çocukluk devrinden itibaren var olup gelişmeye devam eden ve beynimizi tehlikeye karşı uyaran, önlem almaya yarayan fonksiyonel bir sistemdir. Fakat günlük hayat içerisinde ömür kalitesinde bozulma, gündelik akışta kuvvetlik yaşamaya sebep olursa bir sorun olarak görülmektedir. Bu sorun de anksiyete bozukluğu olarak tanımlanır.
Yaygın Anksiyete bozukluğu, en az altı aylık mühletin birçok gününde bir grup olaylar ya da etkinlikler ile ilgili olarak, kişinin kontrol altına almakta kuvvetlik çektiği ve günlük fonksiyonelliğini etkileyecek seviyede çok derdinin ve dertli beklentisinin olması ile bir arada huzursuzluk (sürekli gerginlik hali), kolay yorulma, odaklanma zorluğu, kas gerginliği ve uyku bozukluğu belirtilerinin en az üçünün bulunması olarak tanımlanır. Çocuk ve ergenlerde, yetişkinlerden farklı olarak bu altı unsurun bir adedinin bulunması kafidir.
Yaygın anksiyete bozukluğu olan çocuklarda, hayatın her alanı ile ilgili ağır telaş hissi bulunabilir. Bu alanlar, çocuğun kendisi, ailesi, yakınlarının sıhhati, şahsi performansı, haberlerde duyduğu problemler üzere mevzular hakkında olabilir.
Çocuklar birden fazla vakit telaşlarını lisana getiremediğinde somatik belirtiler olarak bu korku kendisini gösterir.
Yaygın anksiyetenin başlangıç yaşı 8,5 yaş olarak belirtilse de bu yaş literatürde değişiklik gösterebilmektedir. ergenlerde ergenlik devrinin gelişimsel bir modülü olan anksiyete ile anksiyete bozukluğu içindeki ayrımı yapmak da kimi vakit güçleşebilir. bu biçimde durumlarda gencin alınan hikayesi ve takip süreci pek değerlidir.
Yaş devrine göre anksiyetenin yaşandığı alanlar değişim göstermektedir. Örneğin 6 yaşından küçük çocuklar daha hayli aile üyelerinden ayrılma, ebeveynini kaybetme, meskene hırsız girmesi üzere konularda endişelenirken, ilkokul çağı ve ergenlik periyodunda akademik performans, vefat, fizikî görümüm ve haberler hakkında telaşın ağırlaştığı görülmektedir.
Yaygın anksiyete bozukluğu olan çocuklar, kendilerine karşı fazlaca eleştirel olabilmektedirler. Mükemmeliyetçi tavırları niçini ile ya daima ya hiç formunda olaylara yaklaşır ve bu tavır birden fazla vakit performans gerektiren aktivitelerden kaçınmalarına sebep olur.
Zorlayıcı çok niyetler ve telaşlı olma hali obsesif kompulsif bozukluğu olan çocuklarda da görülür. İki bozukluk içinde ayrım yapılması ve durumun hakikat tahlil edilmesi gerekir. Bu iki durumda da fikirlerin tabiatını gerçek anlaşılması, ayırt etmeyi kolaylaştırır.
Yaygın anksiyete bozukluğunda her gün gerçek ömür sorunları hakkında telaşlar olurken, OKB de ise günlük olaylarla bağı olmayan daha az gerçekçi yapıda kanılar vardır.
Yaygın anksiyete bozukluğunun tedavisinde ilaçlı tedavi ve psikoterapi ile tedavi uygulanan metotlardır.
Alıntıdır
Anksiyete erken çocukluk devrinden itibaren var olup gelişmeye devam eden ve beynimizi tehlikeye karşı uyaran, önlem almaya yarayan fonksiyonel bir sistemdir. Fakat günlük hayat içerisinde ömür kalitesinde bozulma, gündelik akışta kuvvetlik yaşamaya sebep olursa bir sorun olarak görülmektedir. Bu sorun de anksiyete bozukluğu olarak tanımlanır.
Yaygın Anksiyete bozukluğu, en az altı aylık mühletin birçok gününde bir grup olaylar ya da etkinlikler ile ilgili olarak, kişinin kontrol altına almakta kuvvetlik çektiği ve günlük fonksiyonelliğini etkileyecek seviyede çok derdinin ve dertli beklentisinin olması ile bir arada huzursuzluk (sürekli gerginlik hali), kolay yorulma, odaklanma zorluğu, kas gerginliği ve uyku bozukluğu belirtilerinin en az üçünün bulunması olarak tanımlanır. Çocuk ve ergenlerde, yetişkinlerden farklı olarak bu altı unsurun bir adedinin bulunması kafidir.
Yaygın anksiyete bozukluğu olan çocuklarda, hayatın her alanı ile ilgili ağır telaş hissi bulunabilir. Bu alanlar, çocuğun kendisi, ailesi, yakınlarının sıhhati, şahsi performansı, haberlerde duyduğu problemler üzere mevzular hakkında olabilir.
Çocuklar birden fazla vakit telaşlarını lisana getiremediğinde somatik belirtiler olarak bu korku kendisini gösterir.
Yaygın anksiyetenin başlangıç yaşı 8,5 yaş olarak belirtilse de bu yaş literatürde değişiklik gösterebilmektedir. ergenlerde ergenlik devrinin gelişimsel bir modülü olan anksiyete ile anksiyete bozukluğu içindeki ayrımı yapmak da kimi vakit güçleşebilir. bu biçimde durumlarda gencin alınan hikayesi ve takip süreci pek değerlidir.
Yaş devrine göre anksiyetenin yaşandığı alanlar değişim göstermektedir. Örneğin 6 yaşından küçük çocuklar daha hayli aile üyelerinden ayrılma, ebeveynini kaybetme, meskene hırsız girmesi üzere konularda endişelenirken, ilkokul çağı ve ergenlik periyodunda akademik performans, vefat, fizikî görümüm ve haberler hakkında telaşın ağırlaştığı görülmektedir.
Yaygın anksiyete bozukluğu olan çocuklar, kendilerine karşı fazlaca eleştirel olabilmektedirler. Mükemmeliyetçi tavırları niçini ile ya daima ya hiç formunda olaylara yaklaşır ve bu tavır birden fazla vakit performans gerektiren aktivitelerden kaçınmalarına sebep olur.
Zorlayıcı çok niyetler ve telaşlı olma hali obsesif kompulsif bozukluğu olan çocuklarda da görülür. İki bozukluk içinde ayrım yapılması ve durumun hakikat tahlil edilmesi gerekir. Bu iki durumda da fikirlerin tabiatını gerçek anlaşılması, ayırt etmeyi kolaylaştırır.
Yaygın anksiyete bozukluğunda her gün gerçek ömür sorunları hakkında telaşlar olurken, OKB de ise günlük olaylarla bağı olmayan daha az gerçekçi yapıda kanılar vardır.
Yaygın anksiyete bozukluğunun tedavisinde ilaçlı tedavi ve psikoterapi ile tedavi uygulanan metotlardır.
Alıntıdır